کشف ارتباط بین مصرف گوشت قرمز و سرطان

گوشت سرشار از پروتئین چربی و مواد معدنی ضروری مانند آهن زینک و ویتامین های A و B است اما مانند بسیاری از چیزها خوردن بیش ازحد آن مضر است. اگرچه پیش ازاین نیز محققان شواهد زیادی درباره ارتباط مصرف گوشت قرمز با برخی سرطان ها کشف کرده بودند اما اکنون مکانیسم کمتر شناخته شده ارتباط مصرف زیاد گوشت با سرطان مشخص شده است.

محققان مرکز ملی سرطان سنگاپور (NCCS) مکانیسمی شناسایی کرده اند که مصرف بیش ازحد گوشت قرمز را با سرطان روده (سرطان کولورکتال) مرتبط می کند.

در سراسر جهان سرطان کولورکتال که روده بزرگ یا راست روده را درگیر می کند سومین سرطان شایع است همچنین دومین عامل مرگ ناشی از سرطان محسوب می شود. علاوه بر سن و سابقه خانوادگی عواملی مانند نوع رژیم غذایی کم تحرکی چاقی سیگارکشیدن و مصرف بیش ازحد الکل می تواند خطر ابتلا به این نوع سرطان را افزایش دهد.

ارتباط مصرف گوشت قرمز با سرطان

محققان با بررسی نمونه های سرطان کولورکتال دریافتند آهن موجود در گوشت قرمز آنزیم تلومراز (Telomerase) را از طریق پروتئینی حساس به آهن به نام پیرین که باعث پیشرفت سرطان می شود دوباره فعال می کند. برای آنکه دقیقاً متوجه شویم چگونه گوشت قرمز سرطان زاست باید بیشتر درباره آنزیم تلومراز و تلومر ها بدانیم.

تلومر ها (Telomere) در انتهای کروموزوم ها قرار دارند و از توالی های DNA و پروتئین ها ساخته شده اند و برای تقسیم سلولی موردنیاز هستند. با هر تقسیم سلولی تلومر ها کوتاه و کوتاه تر می شوند تاجایی که سلول ها دیگر نمی توانند تقسیم شوند. وقتی سلول ها نمی توانند تقسیم شوند بافت ها پیر می شوند اما آنزیم تلومراز می تواند تلومر ها را برای بازگرداندن تقسیم سلولی بازسازی کند.

این امر خوب به نظر می رسد ولی اگر یک سلول به طور غیرقابل کنترل تقسیم شود و بر محدودیت های طبیعی خود غلبه کند می تواند توموری سرطانی ایجاد کند. سلول های سرطانی نیز برای جلوگیری از مرگ تلومراز می سازند تا بتوانند به تقسیم و رشد ادامه دهند و عملاً جاودانه شوند.

اکنون محققان دریافتند آهن موجود در گوشت قرمز تلومراز را در سلول های سرطان روده بزرگ فعال می کند و باعث پیشرفت سرطان می شود.

محققان علاوه بر مشخص کردن این مکانیسم رویکرد درمانی جدیدی نیز پیشنهاد داده اند. مولکول کوچکی به نام SP ۲۵۰۹ با هدف قراردادن پروتئین پیرین می تواند از فعال شدن مجدد تلومراز در سلول های سرطانی جلوگیری کند و مانع اتصال آهن به آن شود. در بررسی های آزمایشگاهی روی سلول های سرطانی SP ۲۵۰۹ فعال شدن مجدد تلومراز را متوقف کرد و رشد تومور را کاهش داد. این روش را می توان درمانی امیدوارکننده برای سرطان کولورکتال دانست.

یافته های پژوهش حاضر در ژورنال Cancer Discovery منتشر شده است.