خطر سرطان در ۸۰ سالگی کاهش می یابد

افزایش سن دو روند متضاد در خطر ابتلا به سرطان را به همراه دارد. اول این خطر در دهه ۶۰ و ۷۰ زندگی ما افزایش می یابد زیرا دهه ها جهش ژنتیکی در بدن ما ایجاد و جمع شده است. اما پس از گذشت حدود ۸۰ سال از عمر انسان این خطر دوباره کاهش می یابد و اکنون یک مطالعه جدید می تواند دلیل اصلی آن را توضیح دهد.

به نقل از اس ای یک گروه بین المللی از دانشمندان پشت این مطالعه سرطان ریه را در موش ها تجزیه و تحلیل کردند و رفتار سلول های بنیادی آلوئولار نوع ۲ (AT ۲) را ردیابی کردند. این سلول ها برای بازسازی ریه بسیار مهم هستند و همچنین محل شروع بسیاری از سرطان های ریه هستند.

آنچه ظاهر شد سطوح بالاتر پروتئینی به نام NUPR ۱ در موش های مسن تر بود. این پروتئین باعث می شود سلول ها طوری عمل کنند که گویی دچار کمبود آهن هستند که به نوبه خود سرعت بازسازی آنها را محدود می کند و محدودیت هایی برای رشد سالم و تومور های سرطانی ایجاد می کند.

شوکیان ژوانگ (Xueqian Zhuang) زیست شناس سرطان از مرکز سرطان MSK در نیویورک می گوید: سلول های پیر در واقع آهن بیشتری دارند اما به دلایلی که ما هنوز به طور کامل نمی دانیم عملکرد آنها مانند زمانی است که آهن کافی ندارند و با کمبود آهن مواجه هستند.

وی افزود: سلول های پیر ظرفیت خود را برای احیا و در نتیجه برای رشدی که در سرطان اتفاق می افتد از دست می دهند.

مشخص شد که فرآیند های مشابهی در سلول های انسانی نیز اتفاق می افتد. پروتئین NUPR ۱ بیشتر منجر به کاهش میزان آهن موجود در سلول ها می شود. هنگامی که NUPR ۱ به طور مصنوعی کاهش یافت یا آهن به طور مصنوعی افزایش یافت قابلیت های رشد سلولی دوباره تقویت شد.

این کار به طور بالقوه راهی به محققان می دهد تا درمان هایی را که متابولیسم آهن را هدف قرار می دهند به ویژه در افراد مسن تر بررسی کنند. به عنوان مثال شاید بتواند ظرفیت ریه را در افرادی که اثرات طولانی مدت ناشی از کووید-۱۹ را تجربه می کنند بازیابی کند.

این یافته ها همچنین پیامد هایی برای درمان سرطان بر اساس نوعی مرگ سلولی به نام فروپتوز که توسط آهن ایجاد می شود دارد. محققان دریافتند که این مرگ سلولی در سلول های مسن تر به دلیل کمبود عملکردی آهن کمتر رایج است.

این شاید همچنین باعث می شود که آنها نسبت به درمان های سرطان مبتنی بر فروپتوز که در حال توسعه هستند مقاوم تر شوند؛ بنابراین هرچه بتوان درمان فروپتوز را زودتر امتحان کرد احتمالاً بهتر عمل می کند.

توماس تاملا (Tuomas Tammela) زیست شناس سرطان از MSK می گوید: آنچه داده های ما در زمینه پیشگیری از سرطان نشان می دهد این است که رویداد هایی که در جوانی رخ می دهند احتمالاً بسیار خطرناک تر از رویداد هایی هستند که بعداً رخ می دهند؛ بنابراین جلوگیری از سیگار کشیدن برنزه کردن بدن یا سایر روش های قرار گرفتن در معرض اشعه های سرطان زای آشکار در جوانان احتمالاً مهم تر از آن چیزی است که فکر می کردیم.

در اینجا چیز های بیشتری در مورد اثرات NUPR ۱ و نحوه ارتباط آن با عملکرد سلول های بنیادی هم از نظر بازسازی سالم و هم از لحاظ رشد سرطانی وجود دارد اما اینها یافته های مهمی برای مبارزه با سرطان در هر مرحله از زندگی هستند.

مانند همیشه در مورد درمان های سرطان عوامل متعددی باید در نظر گرفته شوند. مثلا نوع و مرحله سرطان سایر شرایط پزشکی که ممکن است درگیر باشند و همانطور که این مطالعه جدید نشان می دهد سن فرد. هرچه بتوانیم این درمان ها را شخصی تر کنیم می توانند مؤثرتر باشند.

ژوانگ می گوید: هنوز چیز های ناشناخته زیادی وجود دارد که چگونه پیری واقعاً زیست شناسی سرطان را تغییر می دهد.

این پژوهش در مجله Nature منتشر شده است.