شیمبار و زیبایی های نفس گیرش

شیمبار، یه تیکه از بهشت گمشده زاگرسه که با طبیعت بکر، تاریخ کهن و فرهنگ اصیل بختیاری ها، جون آدمو تازه می کنه. دشت شیمبار با آبشارها، دریاچه، تالاب، جنگل ها و کوه های بلندش، هر سلیقه ای رو مجذوب خودش می کنه و فرصتی بی نظیر برای یه سفر خاطره انگیزه.

بیاین با هم یه سر بزنیم به این منطقه فوق العاده که کمتر کسی اسمشو شنیده. اینجا قرار نیست فقط یه معرفی خشک و خالی از شیمبار داشته باشیم، قراره غرق شیم تو زیبایی های نفس گیرش، تو قصه های قدیمی و زندگی پر از اصالت مردمش. پس آماده باشین که یه سفر مجازی هیجان انگیز رو شروع کنیم و بعدش شاید تصمیم گرفتیم بار سفر واقعی رو ببندیم و بریم سراغ این نگین سبز خوزستان.

شیمبار کجاست؟ یه نگین پنهان تو دل زاگرس

شاید اولین سوالی که تو ذهنتون میاد اینه که اصلا این شیمبار که اینقدر ازش تعریف می کنیم، کجاست؟ راستش رو بخواین، شیمبار یه منطقه جلگه ای خیلی سرسبزه که تو شمال شرق استان خوزستان قرار گرفته، دقیقا همونجا که خوزستان مرز مشترک داره با استان چهارمحال و بختیاری. این دشت قشنگ، بخشی از شهرستان اندیکا و تو منطقه چلو واقع شده.

شیمبار دقیقا تو دل رشته کوه های سر به فلک کشیده زاگرسه و مثل یه عروس سبز، تو آغوش کوه های بلندی مثل دلا، تاراز، للر، کینو و منار جا خوش کرده. این موقعیت خاص باعث شده که آب و هوای متفاوتی نسبت به بقیه خوزستان داشته باشه و همین سرسبزی و خنکی، جون میده برای فرار از گرمای جنوب.

به شیمبار شیرین بهار هم میگن. بعضی ها معتقدن این اسم از همون شینبار یا شیمبار اومده که تو زبان محلی به معنی بهار شیرین یا جای سرسبز و دلنشین هست. واقعا هم وقتی بهارش رو می بینید، متوجه میشید که این اسم چقدر برازنده شه.

شیمبار فقط یه دشت معمولی نیست؛ یه گذرگاه باستانیه برای عشایر بختیاری. این دشت سرسبز، مسیر اصلی کوچ ایل بزرگ بختیاری از مناطق گرمسیری خوزستان (قشلاق) به سمت ییلاق های سرد و خنک چهارمحال و بختیاریه. تماشای این کوچ تاریخی و زندگی پرجنب وجوش عشایر، خودش یه جاذبه بی نظیره که روح آدمو تازه می کنه.

چطوری برسیم به شیمبار؟ یه سفر پر ماجرا

حالا که دلتون برای دیدن شیمبار غنج رفت، احتمالا میپرسین چطوری میشه به این منطقه بکر رسید. نگران نباشید، راه های مختلفی برای رسیدن به شیمبار هست، اما باید آماده یه سفر ماجراجویانه باشید!

از شهرهای اصلی ایران

اگه از شهرهای بزرگ می خواین بیاین، باید بدونین که شیمبار به چند تا شهر اصلی نزدیکه:

1. از اهواز تا شیمبار: فاصله اهواز تا شیمبار حدود ۲۳۰ کیلومتره که با ماشین تقریباً ۴ ساعت راهه. اول باید خودتونو به مسجدسلیمان برسونید و بعد از اونجا به سمت شیمبار حرکت کنید.
2. از مسجدسلیمان تا شیمبار: این مسیر حدود ۱۰۸ کیلومتره و تقریبا ۲ ساعت و ۱۰ دقیقه طول می کشه. جاده مسجدسلیمان به شهرکرد که تازگی ها ساخته شده، اصلی ترین راه دسترسی به شیمباره و خیلی از این مسیر استفاده می کنن.
3. از دزفول تا شیمبار: از دزفول تا شیمبار تقریباً ۲۱۳ کیلومتر راهه که حدود ۳ ساعت و نیم رانندگی نیاز داره.
4. از شهرکرد تا شیمبار: اگه از سمت چهارمحال و بختیاری می آین، مسیر شهرکرد به سمت مسجدسلیمان شما رو مستقیم به شیمبار می رسونه. این مسیر برای کسایی که عاشق رانندگی تو دل طبیعت کوهستانی هستن، فوق العاده ست.

انواع مسیرهای شیمبار

باید بدونید که همه مسیرهای منتهی به شیمبار آسفالت نیستن و بخش هایی از اون، بخصوص نزدیک دشت، جاده های خاکی و شنی دارن.

جاده های شنی و خاکی: بیشتر این جاده ها برای خودروهای شاسی بلند یا آفرود مناسبن. این جاده ها شما رو به روستاهای اطراف شیمبار مثل شلال، بابازید و قلعه خواجه می رسونن. اگه تو فصل بارندگی می رین، حواستون باشه که جاده ها ممکنه لیز باشن و رانندگی یکم سخت تر بشه. پس حتما با ماشین مناسب برین و با احتیاط رانندگی کنید.

مسیرهای مال رو و پاکوب: اگه اهل کوهنوردی و پیاده روی هستین، می تونید از مسیرهای مال رو و پاکوب استفاده کنید که از دل طبیعت بکر می گذرن و شما رو به جاهای دیدنی خاصی مثل آبشارها و چشمه های پنهان می رسونن. فقط یادتون باشه برای این مسیرها حتما یه راهنمای محلی با خودتون داشته باشین که مسیر رو گم نکنید.

بهترین وقت سفر به شیمبار: کی بریم که بیشتر کیف کنیم؟

انتخاب بهترین زمان برای سفر به شیمبار کاملاً به سلیقه و اینکه چی از سفرتون می خواین بستگی داره. ولی اگه می خواین نفس گیرترین زیبایی هاشو ببینین، توصیه های ما رو گوش کنید!

بهار، فصل تجلی زیبایی

اگه دنبال یه طبیعت سرسبز، پر از گل های رنگارنگ و آبشارهای خروشان هستید، بهار، مخصوصاً اوایل فروردین و اردیبهشت، بهترین زمانه. تو این فصل، شیمبار مثل یه بوم نقاشی می شه که خدا خودش نشسته و رنگش کرده. هوا هم معتدله و جون میده برای پیاده روی و گشت و گذار. رودخونه ها پرآب و چشمه ها حسابی می جوشند. واقعا بهارش یه چیز دیگه است!

پاییز، سمفونی رنگ ها

اگه از گرمای تابستون فراری هستین و دلتون هوای خنک و طبیعت هزار رنگ می خواد، پاییز شیمبار هم کم نظیره. برگ درختای بلوط و بقیه گیاهان به رنگ های قرمز، نارنجی و زرد در میان و یه منظره فوق العاده خلق می کنن. پاییزش دل آدمو میبره و برای عکاسی و قدم زدن تو دشت، عالیه.

تابستان، خنکای دلنشین

شاید فکر کنید چون شیمبار تو خوزستانه، تابستونش خیلی گرمه. ولی چون تو منطقه کوهستانیه، تابستونش نسبت به بقیه خوزستان خیلی خنک تر و دلپذیرتره. اگه تو تابستون می خواین از شلوغی شهرها دور بشین، شیمبار می تونه یه مقصد خنک و آروم براتون باشه.

زمستان، سکوت و سفیدی

زمستون شیمبار هم زیبایی های خاص خودشو داره، مخصوصا وقتی برف میاد و همه جا سفیدپوش می شه. اگه از اون دسته آدم های ماجراجو هستید که دنبال سکوت مطلق و منظره های برفی هستید، می تونید تو زمستون هم به شیمبار سفر کنید، البته با تجهیزات کامل و آمادگی لازم.

طبیعت شیمبار: موزه ای زنده از گیاه و جونور

شیمبار فقط یه دشت ساده نیست، یه اکوسیستم کامل و بی نظیره که کلی گونه گیاهی و جانوری خاص رو تو خودش جای داده. انگار یه موزه زنده ست از خلقت!

پوشش گیاهی: از بلوط تا سیب وحشی

وقتی وارد شیمبار می شید، با انبوهی از درختای بلند و سرسبز روبرو میشید. درختای بلوط ایرانی، پادشاه این منطقه ان و تو دل کوهستان حسابی ریشه دواندن. کنار اونا، درختایی مثل زالزالک، بادام کوهی، ارژن، اسفندان، مهلو، افرا، بنه و خنجوک هم پیدا میشه که هر کدوم زیبایی خاص خودشونو دارن.

اطراف تالاب و رودخونه هم یه دنیای دیگه است. درختای گز، پده، تمشک، توت، انگور، انار و انجیر وحشی، کنار جاز و کلی گیاه دیگه، یه پوشش گیاهی بی نظیر رو درست کردن. تازه، تو بهار دشت پر از گل های وحشی رنگارنگ و معطر می شه که هر لحظه آدم دلش می خواد عطرشونو بو کنه و از دیدنشون لذت ببره.

حیات وحش: قلمرو گونه های کمیاب

حیات وحش شیمبار هم مثل گیاه هاش متنوع و غنیه. اگه خوش شانس باشین، می تونین سنجاب ایرانی رو ببینید که چقدر شیطون و بامزه است! سمور، خرس قهوه ای، پلنگ (البته دیدنش سخته)، گرگ، کفتار و گراز هم تو این منطقه زندگی می کنن. کل و بز، قوچ و میش هم تو کوهستان های اطراف گله گله دیده میشن.

پرنده ها هم که دیگه نگو! کبک و تیهو که صداشون تو کوهستان می پیچه، دارکوب، زنبورخوار، عقاب، کرکس، چنگر، پلیکان، حواصیل، مرغ دریایی و چلچله، آسمون شیمبار رو پر از رنگ و صدا می کنن. شیمبار یه منطقه حفاظت شده است، پس باید حواسمون باشه که به حیوونا و طبیعتی که توش زندگی می کنن، آسیب نرسونیم.

شیمبار یه موزه زنده ست از گونه های گیاهی و جانوری کمیاب. باید حواسمون باشه که به این طبیعت دست نخورده آسیبی نرسونیم تا نسل های بعد هم بتونن از زیبایی های نفس گیرش لذت ببرن.

دیدنی های شیمبار: جایی که تاریخ و طبیعت قاطی شدن

شیمبار پر از جاهای دیدنیه که هر کدومش یه داستان داره و یه زیبایی منحصر به فرد. اینجا هم طبیعت حرف اول رو میزنه، هم تاریخ کهن ایران زمین.

آبشار نگین شیمبار: یه سقوط دلبرانه

یکی از قشنگ ترین جاهای شیمبار، آبشار نگینشه که تو روستایی به همین اسم قرار داره. ارتفاعش حدود ۶۰ متره و آب از دل کوه های سخت پایین می ریزه. انگار یه نگین درخشان تو دل کوه هاست و برای همینم بهش میگن آبشار نگین.

جالب اینه که این آبشار از یه تونل دست ساز قدیمی به اسم تونل نگین سرچشمه می گیره. مسیر رسیدن بهش یکم سخته و باید اهل پیاده روی و کوهنوردی باشید، ولی وقتی بهش می رسید، اینقدر زیبا و با ابهت هست که خستگی راه از تنتون در میره. دور و برش هم پر از درختای بلوطه که منظره رو بکرتر و رویایی تر می کنه. واقعا دیدنش از نزدیک تجربه بی نظیریه.

دریاچه شیمبار: آینه آسمون رو زمین

تو دل شیمبار یه دریاچه قشنگ و بزرگه که بهش دریاچه شیمبار میگن. می دونستین این دریاچه چطوری بوجود اومده؟ حدود ۲۰۰۰ سال پیش یه زلزله بزرگ تو کوه دلا اتفاق افتاده و مسیر یه دره رو مسدود کرده. اینطوری شد که آبراهه ها و چشمه ها جمع شدن و یه دریاچه با وسعت ۱۰ کیلومتر مربع رو ساختن.

آب این دریاچه از چشمه های دائمی زیادی مثل منار، شلا، سوسن، سرخاب و سرحونی تأمین میشه و به خاطر همین، همیشه پرآبه. چشم انداز اطراف دریاچه با اون کوه های بلند و آب زلال، آدمو به آرامش دعوت می کنه. جون میده برای نشستن کنارش و تماشا کردن آسمونی که تو آبش منعکس شده.

تالاب شیمبار: خونه پرنده های مهاجر

تالاب شیمبار، یکی دیگه از جاذبه های نفس گیر این منطقه است. این تالاب که حدود ۱۱۴۴ هکتار وسعت داره، زیستگاه اصلی کلی پرنده مهاجره. پرنده هایی مثل چنگر، پلیکان، حواصیل، مرغ دریایی و چلچله میان اینجا و یه ضیافت واقعی برپا می کنن. بعضی از این پرنده ها حتی تو خطر انقراض هستن، واسه همین این تالاب خیلی مهمه.

دور و بر تالاب هم پر از درخت و درختچه هایی مثل گز، پده، تمشک، توت، انگور و جاز هست که فضای خیلی قشنگی رو درست کردن. این تالاب از سال ۱۳۷۹ به منطقه حفاظت شده تبدیل شده و همه حواسشون هست که بهش آسیبی نرسه. اگه اهل تماشای پرنده ها هستین، اینجا یه جای رویایی براتونه.

تنگ بتا: داستان اشکانی ها روی سنگ

اگه اهل تاریخ و آثار باستانی هستین، تنگ بتا یه جای فوق العاده ست. اینجا یه سری نقش برجسته قدیمی روی دیواره های سنگی کوه دلا هست که قدمت شون به دوره اشکانیان و الیمائیدها (یه حکومت محلی تو زمان اشکانیان) برمی گرده.

نقش ها شامل ۱۲ پیکره انسان و یه پیکره تک نفره است که با جزئیات حیرت انگیزی حکاکی شدن. می گن اینا دارن یه مراسم مذهبی رو با حضور شاه و همسرش نشون میدن. اولین بار تو سال ۱۸۴۱ یه آقایی به اسم سر هنری لایارد با کمک مردم محلی این نقش ها رو پیدا کرد و از سال ۱۳۸۷ هم به عنوان یکی از آثار ملی ایران ثبت شده. بازدید از اینجا نیاز به راهنمای محلی داره چون منطقه کوهستانیه و یکم دسترسی بهش سخته. حیف نیست این آثار باستانی بی نظیر رو از نزدیک نبینیم؟

شیرهای سنگی (بردشیر): نماد شجاعت بختیاری ها

تو شیمبار و مناطق بختیاری نشین، یه جور مجسمه های سنگی به شکل شیر می بینین که بهشون بردشیر یا شیر سنگی میگن. این شیرها رو روی قبر مردای شجاع و دلاور ایل می ذاشتن و نمادی از رشادت و شجاعت اون مرد بودن. سنگ تراشان ماهر بختیاری با هنرمندی خاصی این شیرها رو از سنگ می تراشیدن.

دیدن این شیرهای سنگی فقط تماشای یه اثر هنری نیست، بلکه یه جورایی سفر به دل تاریخ و فرهنگ غنی ایل بختیاریه. اینا هر کدومشون یه قصه از مردونگی و دلاوری دارن که سینه به سینه نقل شده.

بردگوری ها (سنگ گبری): خونه ابدی زرتشتی ها

تو شیمبار و مناطق اطراف، مقبره های سنگی قدیمی ای هست که بهشون بردگوری یا سنگ گبری میگن. اینا در واقع دریچه هایی هستن که تو دل سنگ یا صخره کنده کاری شدن و تو گذشته برای دفن استخوان های اجساد ازشون استفاده می کردن.

ایرانیان باستان، مخصوصا زرتشتی ها، اعتقاد داشتن که خاک مقدسه و نباید با جسد آلوده بشه. برای همین اول جسد رو تو هوای آزاد می ذاشتن تا گوشتش از بین بره و بعد استخوان ها رو تو این بردگوری ها دفن می کردن. این مقبره ها از دوره مادها تا ساسانیان رواج داشتن و می تونن انفرادی یا گروهی باشن. بازدید از این بردگوری ها، شما رو با بخشی از اعتقادات و رسوم باستانی ایران آشنا می کنه.

زندگی در شیمبار: از سیاه چادر تا سفره پربرکت عشایر

سفر به شیمبار فقط دیدن طبیعت و تاریخش نیست، بلکه یه فرصت بی نظیره برای آشنایی با زندگی اصیل عشایر و مردم بومی این منطقه.

مردم شیمبار: مهمان نواز و زحمتکش

تو دشت و روستاهای اطراف شیمبار، تقریباً ۱۰ هزار نفر زندگی می کنن که بیشترشون از طوایف لر، لک و بختیاری هستن. این مردم اصیل، سال هاست که تو این منطقه ساکنن و شغل اصلیشون دامپروری و کشاورزیه. مردم شیمبار خیلی مهمان نواز و خونگرمن و اگه باهاشون همصحبت بشید، کلی چیزای جالب از زندگیشون براتون تعریف می کنن.

کوچ عشایر بختیاری: یه منظره فراموش نشدنی

همونطور که گفتیم، شیمبار مسیر اصلی کوچ عشایر بختیاریه. اگه تو فصل بهار یا پاییز (موقع کوچ) به اینجا سفر کنید، می تونید سیاه چادرهای عشایر رو ببینید که با نظمی خاص تو دشت برپا شدن. تماشای زندگی کوچ نشینی، دام ها، بچه ها و زنانی که با لباس های رنگارنگ مشغول کار هستن، یه منظره فراموش نشدنیه که تو هیچ جای دیگه کمتر میتونید تجربش کنید. اینجا قشلاق و ییلاق عشایر بختیاری با هم درآمیخته.

صنایع دستی و سوغات: یادگاری های رنگارنگ

اگه دلتون می خواد یه یادگاری قشنگ از سفرتون به شیمبار داشته باشین، صنایع دستی مردم محلی رو فراموش نکنید. جاجیم، قالی، گلیم و لباس های محلی دست بافتشون که با طرح های سنتی و رنگ های شاد بافته شدن، واقعا زیبا و چشم نوازن. با خرید این صنایع دستی، هم یه یادگاری ارزشمند دارین و هم از مردم بومی حمایت می کنید.

طعم اصیل شیمبار: غذاهای محلی بی نظیر

سفر بدون امتحان کردن غذاهای محلی که حال نمیده! تو شیمبار هم می تونید کلی غذای خوشمزه و اصیل بختیاری رو امتحان کنید. اوترشی، کباب بختیاری (که خیلی معروفه)، موسیر، اوبسور، قارچ سرخ شده و توچری فقط چند تا از غذاهایی هستن که اگه شانس داشتین، حتما امتحانشون کنید. مزه این غذاها با اون طبیعت بکر، فراموش نشدنیه.

چی کار کنیم تو شیمبار؟ تفریحات هیجان انگیز و آرامش بخش

تو شیمبار هر لحظه می تونه یه کشف جدید باشه و کلی فعالیت و تفریح نفس گیر داره. اینجا حوصله تون سر نمیره!

• طبیعت گردی و پیاده روی: دشت های سرسبز، کنار رودخونه ها و چشمه ها، جون میده برای قدم زدن و لذت بردن از هوای پاک و منظره های دلنشین.
• کوهنوردی و ماجراجویی: اگه اهل هیجان هستین، می تونید قله های اطراف مثل تاراز، للر و کینو رو فتح کنید. البته حتما با آمادگی کامل و راهنما برید.
• عکاسی از مناظر: اینجا پر از سوژه های بکر و دیدنیه. از طلوع و غروب خورشید تو کوهستان گرفته تا زندگی عشایر، پرنده ها و گل های وحشی، عکسای یادگاری محشر میشه.
• بازدید از تاریخ: حتما یه سر به تنگ بتا، شیرهای سنگی و بردگوری ها بزنید و تو دل تاریخ غرق بشید.
• کمپینگ و شب مانی: چادر زدن زیر آسمون پر از ستاره شیمبار، یه تجربه رویاییه که هیچ وقت فراموش نمی کنید. سکوت شب و آرامش طبیعت، واقعا بی نظیره.
• تعامل با مردم محلی: با مردم خونگرم و مهمان نواز شیمبار حرف بزنید، ازشون درباره زندگیشون بپرسید و با فرهنگ اصیل بختیاری ها از نزدیک آشنا بشید.

شب مانی تو شیمبار: کجا اقامت کنیم؟

برای اقامت تو شیمبار، چند تا گزینه پیش روتون هست که می تونید با توجه به سلیقه و بودجه تون انتخاب کنید.

اقامتگاه های بوم گردی

بهترین راه برای تجربه زندگی محلی و اقامت تو دل طبیعت، موندن تو اقامتگاه های بوم گردیه. اقامتگاه سنتی نگین شیمبار یکی از معروف تریناشه که کنار دریاچه شیمبار قرار داره و چشم انداز فوق العاده ای به تالاب، آبشار و کوهستان داره. این اقامتگاه امکانات خوبی داره و می تونه یه تجربه متفاوت براتون رقم بزنه. اقامتگاه های دیگه مثل اقامتگاه روستای سرآقا سید و متل چلو هم گزینه های دیگه ای هستن.

تجربه کمپینگ

اگه اهل ماجراجویی بیشتر هستین و دلتون می خواد شب رو تو دل طبیعت بگذرونید، می تونید تو مناطق امن و مناسب دشت چادر بزنید. فقط حواستون باشه که حتما قبلش اطلاعات لازم رو در مورد محل های مناسب کمپینگ و نکات ایمنی از مردم محلی یا راهنماها بپرسید.

هتل ها در شهرهای نزدیک

اگه دنبال راحتی بیشتر هستین و اقامت تو هتل رو ترجیح میدین، می تونید تو شهرهای نزدیک شیمبار مثل مسجدسلیمان یا دزفول هتل رزرو کنید. البته اینجوری از حال و هوای شب های شیمبار دور میشین.

کوله بار سفر به شیمبار: چی ببریم، چی نبریم؟

سفر به شیمبار، چون یه منطقه بکر و طبیعیه، نیاز به یه سری آمادگی ها و تجهیزات داره تا سفرتون هم ایمن باشه و هم حسابی بهتون خوش بگذره.

لوازم ضروری سفر

1. آب و مواد غذایی کافی: تو دشت شیمبار امکانات رفاهی مثل رستوران و سوپرمارکت زیاد نیست، پس حتماً آب آشامیدنی و خوراکی های سبک و انرژی زا با خودتون ببرید.
2. داروهای اولیه: جعبه کمک های اولیه و داروهای شخصی که مصرف می کنید رو فراموش نکنید.
3. کفش و لباس مناسب: کفش مناسب پیاده روی و کوهنوردی (اگه قصدش رو دارین) و لباس های لایه لایه که هم برای هوای خنک صبح و هم برای گرمای ظهر مناسب باشه، همراهتون باشه. تو فصول سرد، لباس گرم و ضد آب ضروریه.
4. تجهیزات کمپینگ: اگه می خواین شب بمونید، چادر، کیسه خواب، زیرانداز و پتو رو حتماً ببرید.
5. نقشه یا GPS: تو مناطق بکر ممکنه آنتن دهی موبایل کم باشه، پس داشتن یه نقشه فیزیکی یا برنامه GPS آفلاین خیلی به درد می خوره.
6. چراغ قوه یا هدلامپ: برای شب مانی یا حرکت تو ساعات اولیه صبح، چراغ قوه لازمه.
7. لوازم بهداشتی شخصی: دستمال مرطوب، ضدعفونی کننده دست، ضد آفتاب و کیسه زباله رو فراموش نکنید.

حواسمون به محیط زیست باشه

لطفاً تو سفرتون به شیمبار خیلی مراقب محیط زیست باشین. شاخه های درختان رو نشکنید، گل ها رو نچینید، زباله هاتون رو تو طبیعت رها نکنید و با خودتون برگردونید. اینجا یه بهشته که همه باید تو حفظش کوشا باشیم. شکار حیوونا هم که ممنوعه و به هیچ وجه نباید انجام بشه.

احترام به فرهنگ محلی

مردم شیمبار و عشایرش خیلی اصیل و مهمان نوازن. به آداب و رسوم و فرهنگشون احترام بذارید و با رفتار مناسب، مهمان نوازی اونارو جبران کنید. سفر ما به اینجا، فقط یه سفر تفریحی نیست، بلکه یه فرصته برای آشنایی و احترام به هم وطنانمون.

نتیجه گیری: شیمبار، یه دعوت به دنیای بکر و بی نظیر

شیمبار، این دشت سرسبز و رویایی، یه سرزمینیه که هر گوشه اش پر از جلوه های تماشایی طبیعت و قصه های شنیدنی تاریخ ایرانه. از آرامش دریاچه و هیاهوی پرنده های مهاجر تو تالابش گرفته تا شکوه آبشارهای بلند و تنگه های قدیمی، همه و همه یه دعوت به یه تجربه نابه. اینجا می تونید روح و جسمتون رو تازه کنید و برای ساعاتی از شلوغی و هیاهوی زندگی شهری فاصله بگیرید.

زیبایی های نفس گیر شیمبار مثل یه جادوی پنهانه که منتظره تا کشف بشه. این دشت وسیع و دریاچه های زلالش، شما رو به آغوش طبیعتی بکر دعوت می کنن و هر قدمتون رو با عطر سبزه ها و زمزمه باد تو کوهستان همراه می سازن. اگه دلتون یه سفر متفاوت، پر از ماجراجویی، آرامش و آشنایی با فرهنگ اصیل ایرانی می خواد، فرصت بازدید از شیمبار رو از دست ندین. کوله تونو ببندید و خودتون رو آماده کنید برای یه تجربه فراموش نشدنی تو قلب زاگرس، جایی که بهار همیشه شیرینه!