نه می خواهم دکتر باشم نه هیچ چیز دیگر؛ می خواهم نقاش باشم!

پری یوش گنجی رنگ را بر بوم جاری می سازد؛ حرکت رنگ ها بر بوم او آنچنان روان و جاری است که حتی اگر به چند جزء تبدیل شود، ارتباطش با دیگر اجرا را از دست نخواهد داد.

به گزارش سیپکس، این زن نقاش معتقد بود که تغییر شیوه تفکر انسان، شیوه کار و فعالیتش را هم تغییر خواهد داد؛ به این ترتیب است که یک هنرمند نقاش، بعد از تغییر تفکرش، دیگر نمی تواند با همان فکر و بیان پیشینش کار کند. 

اولین انگیزه های نقاش شدن پری یوش گنجی را بوم نقاشیِ دخترِ 15 ساله ای که دوست خواهرش بود، در او بیدار کرد. اینچنین بود که پری یوش گنجی از 16 سالگی فقط نقاشی کشید، آموخت و به دیگری یاد داد؛ چنانچه پیش تر گفته بود: «اگر بار دیگر هم متولد شوم، همین مسیر را می روم و نقاش خواهم شد؛ نه می خواهم دکتر باشم نه هیچ چیز دیگری.»

پری یوش گنجی نقاش معاصر ایرانی، تیرماه سال 1324 متولد شد. او نقاش، استاد دانشگاه، عضو افتخاری انجمن نقاشان ایران و از طراحان پارچه و لباس ایران است. گنجی مدتی هم زیر نظر محمود فرشچیان و رضا فروزی نقاشی را آموخته است.

طبیعت بی جان از ارکان آثار پری یوش گنجی و تاثیر هنر شرق بر آثار او غیرقابل انکار است؛ چرا که دوران تحصیل او در توکیو بر آثار او اثرگذار بود. بخش قابل توجهی از پژوهشگران هنر معتقدند که این هنرمند، خاطره و خیال را در آثار خود به نمایش گذاشته و از زاویه ای نیز به جریانِ نیروی حیات اشاره می کند. همچنین گفته شده که آثار چند لته ای این هنرمند تحت تاثیر درهای «شوبی» ژاپنی و پنجره های «اُرُسی» ایرانی بوده است. آثار او اغلب بر روی بوم های بزرگ خلق شده است. آثار او لایه به لایه خلق شدند گاه برای خلق یک نقاشی چندین لایه رنگ را بر یکدیگر قرار داده است. 

از دیگر آموزه های و تاثیرپذیری آثار این هنرمند از هنر شرق، به ویژه هنر ژاپن، می توان از به کارگیری تکنیک آب مرکب در برخی آثار یاد کرد.

آثار این زن نقاش، در دوره های مختلف با به کارگیری یک رنگ واحد شناخته شده که آثار او را در بر گرفته است. رنگ هایی از جمله قرمز، بنفش، سفید و آبی که البته گاه با رنگ سیاه ارتباط برقرار کردند. گفتنی است که به کارگیری رنگ بنفش برای این پیش کسوت بیش از فرم اهمیت داشته است. به عنوان مثال مدتی در دهه 80 رنگ قرمز و سیاه را پاسخ گوی خلاقیت درونی خود می دانست اما پس از مدتی رنگ های سرخ و سیاه لته های بزرگ این نقاش بدل به بنفش تیره شدند. او در این باره گفته بود: «چون یک چیز ناخودآگاه در درونم می گفت با این رنگ بهتر می توانی موضوعت را برسانی.»

آثار این هنرمند اغلب هرچند که به یکدیگر وابسته نیستند اما با هم و یک جا معنا دارند و به همین سبب او به ندرت در نمایشگاه های گروهی حاضر شده است؛ با این حال بسیاری از کشورهای جهان از جمله ژاپن، فرانسه، عربستان، ازبکستان، کشورهای آسیای میانه و … بارها میزبان نمایشگاه های او بودند. 

پری یوش گنجی در هنرستان هنرهای زیبای ایران، دانشکده هنر سنت مارتین لندن، بوزار فرانسه و در آلمان درس خوانده است. او اولین هنرمند ایرانی است که بورس تحقیقات تطبیقی هنر یونسکو را گرفته و نقوش ایرانی، به ویژه دوران ساسانی را روی کیمونوهای ژاپنی بررسی کرده است. 

پایان خبر سیپکس 

نه می خواهم دکتر باشم نه هیچ چیز دیگر؛ می خواهم نقاش باشم!