وضعیت اشتغال پذیری در دانشگاه های دنیا/ کدام کشور پایین ترین نرخ بیکاری را دارد؟

در جدیدترین کتاب ارتباط دانشگاه با جامعه و صنعت اعلام شد؛

 وضعیت اشتغال پذیری در دانشگاه های دنیا در جدیدترین کتاب ارتباط دانشگاه با جامعه و صنعت اعلام شد. 

خبرگزاری علم و فناوری سیپکس- نادیا عابد؛ در جدید ترین آمار کتاب ارتباط با صنعت و جامعه وزارت علوم «وضعیت مهارت یابی و اشتغال فارغ التحصیلان» ذکر شده است؛ مهارتی خوب است که بتواند برای صنعت اشتغال ایجاد کند، عدم تطابق بین تقاضا و عرضه را برطرف کند و کارایی کسب و کار و بهره وری را بهبود بخشد. در بخش حاضر ابتدا مسیر توسعه مهارت در آسیا و برخی از توصیه ها در این خصوص تشری و در ادامه به بررسی برگزاری دوره های مهارت افزایی در برخی از دانشگاه های دنیا پرداخته شده است.

مسیر های توسعه مهارت در آسیا 

مهارت ها و توسعه توانایی های فردی برای رشد فراگیر و پایدار در حال تبدیل شدن به محرک های مهم در کشور های OECD است. کشور های آسیایی از این چالش عقب نمانده اند. برعکس، آنها در جهت توسعه مسیر های یکپارچه مهارت ها و اشتغال کار می کنند. الگوی متفاوتی از تلاش ها و چشم انداز آنها بیرون می آید. مسیر های توسعه مهارت در آسیا، تمرکز قابل توجهی بر توسعه زیرساخت های مهارتی به روشی یکپارچه با زیرساخت های فیزیکی دارد و بنابراین از هم افزایی سرمایه گذاری سرمایه و رشد صنعت، برای پروژه های زیرساختی بزرگی که اکثر این کشور ها در حال انجام آن هستند، بهره می برند. 

بانک انکشاف آسیایی دارای سبد رو به رشدی از پروژه های آموزش فنی و حرفه ای است

در پی بحران مالی جهانی، اقتصاد های در حال توسعه آسیایی، اکنون در حال تطبیق استراتژی های توسعه خود و چالش “تعادل مجدد رشد ” به سمت اتکای بیشتر به تقاضای داخلی و منطقه ای هستند. در چنین شرایطی است که بیشتر کشور های آسیایی در حال توسعه تلاش می کنند تا مهارت های نیروی کار خود را برای رشد پایدار و ایجاد شغل بیشتر ارتقا دهند، زیرا توسعه مهارت، راهی برای این کشور ها برای ادامه رشد و حرکت، از یک کشور با درآمد متوسط به کشوری با درآمد بالا است. برای اقتصاد های بزرگ، مانند چین یا هند، این به معنای متعادل کردن مجدد استراتژی رشد آنها از وابستگی به تقاضای خارجی به سمت اتکای بیشتر به تقاضای داخلی و منطقه ای است. بانک انکشاف آسیایی دارای سبد رو به رشدی از پروژه های آموزش فنی و حرفه ای است.

چالش های مهارتی در کشور های آسیایی

چالش های پیش روی کشور های آسیایی و مراحل توسعه اقتصادی آنها متنوع است. کشور های آسیایی با چالش های مهارتی زیر روبرو هستند.

ایجاد سیستمی برای آموزش یا ایجاد بازار آموزشی:

بسیاری از کشور ها دارای سیستم قدیمی و فاقد امکانات و تجهیزات کافی و یا مربیان واجد شرایط هستند. چندین راه برای ایجاد سیستم آموزشی در حال پیگیری است، مانند ایجاد آکادمی های آموزشی بیشتر، تحمیل عوارض مهارت و استفاده از مدل های کارآموزی. یک عنصر مشترک در مشارکت فزاینده بخش خصوصی است.

 کاهش عدم تطابق مهارت ها و افزایش پیوند بین آموزش و نیاز های صنعت

 از آنجایی که تقاضای مهارت در صنعت به سرعت در حال ارتقا است، اقتصاد های در حال رشد با شکاف فزایند های بین عرضه و تقاضای مهارت مواجه می شوند. چندین رویکرد در این زمینه اتخاذ می شود. یکی از آنها مدل آموزش مربیان است. زمانی که ابتکار بخش خصوصی در ارایه آموزش مهار های جدید ناقص باشد، آموزش بخش دولتی برای مربیان می تواند کارآمدترین راه در ترویج مهارت های جدید باشد. هزینه در برخی موارد از شرکت ها گرفته می شود.

 مدل دوم اعطای یارانه به یک شرکت فناوری پیشرو برای ارایه آموزش نه تنها به کارگران خود بلکه به بیکاران یا کارگران سایر شرکت های کوچک است؛ به عنوان مثال، مغولستان با صندوق ارتقای اشتغال خود، به آموزش حین کار در شرکت ها برای بیکاران کمک می کند.
 فیلیپین به دنبال تقویت آموزش و ارتباطات صنعتی با تمرکز بر یک سیستم آموزشی مبتنی بر سازمان است.

تقاضای مهارت در صنعت به سرعت در حال ارتقا است، اقتصاد های در حال رشد با شکاف فزایند های بین عرضه و تقاضای مهارت مواجه می شوند

 تایلند مشوق هایی مانند معافیت های مالیات بر درآمد را از طریق قانون ارتقای توسعه مهارت برای شرکت ها فراهم می کند و کمیته ملی هماهنگی آموزش حرفه ای برای هماهنگی با بخش خصوصی دارد.

ارتقای سیستم های آموزشی منسوخ و مربیان فاقد صلاحیت 

نیاز به اطمینان از کیفیت آموزش مهارت ها و ایجاد مسیر های حرفه ای برای فارغ التحصیلان دبیرستان وجود دارد. در کشور هایی مانند کامبوج، اندونزی، جمهوری دموکراتیک خلق لیوس، مغولستان، فیلیپین و ویتنام، با وجود نرخ بالای بیکاری در میان دانش آموختگان دانشگاه، مسیر های آموزش حرفه ای انتخاب نمی شوند و دانش آموختگان دبیرستان و والدین آنها به تحصیلات آکادمیک و تحصیلات فنی و حرفه ای اهمیت می دهند. تضمین کیفیت و مالکیت صنعت در آموزش اغلب در کشور های در حال توسعه وجود ندارد و مشکلات اداری یا تضاد بین مقامات وجود دارد.

توصیه ها

روش مناسب باید پس از ارزیابی کامل تمام زمینه هایی که در آن به کار گرفته شده و با شرایط موجود تطبیق داده شده، تفسیر و اجرا شود. بر اساس بررسی شیوه های توسعه مهارت در سراسر جهان، مجموعه ای از بهترین شیوه ها برای توسعه مهارت شرح داده می شود.

 ارزیابی تفصیلی شکاف مهارت برای درک نیاز های صنعت و کمبود عرضه برای درک اهداف بزرگتر توسعه مهارت ضروری است. تعریف واضح هدف امکان فرمولبندی اهداف واقعی را برای مشکلات شناسایی شده فراهم می کند. کنترل و تعادل در سطوح مختلف مورد نیاز است تا اطمینان حاصل شود که نیاز های کوتاه مدت اهداف آموزشی و گسترده تر را مخدوش نمی کند. 

استراتژی های توسعه اقتصادی و شیوه های توسعه مهارت باید همسو باشند. مشکل عدم سرمایه گذاری توسط ذی نفعان مختلف اغلب با ایجاد زیرساخت ها و ارایه کمک های مالی برای توسعه مهارت ها برطرف می شود. مهم است که اطمینان حاصل شود که کمک های مالی با عملکرد مرتبط است تا از استفاده بهینه از بودجه اطمینان حاصل شود. مدل کالج جامعه ایالت متحده نیز یک جایگزین جذا ارایه می دهد؛ زیرا بودجه کالج ها توسط جامعه محلی تامین می شود و دانش آموختگان اغلب توسط اقتصاد محلی جذب می شوند.

 ترکیبی از بودجه دولتی و خصوصی نشان داده شده است که بهترین نتایج را به همراه دارد، سیستم کمک هزینه مالیات کره و مالیات قانونی آفریقای جنوبی، به عنوان مثال، سعی در بسیج بودجه از بخش خصوصی برای انتقال مهارت دارند. از سوی دیگر، صندوق توسعه مهارت سنگاپور از طریق مشارکت کارکنان ایجاد می شود. ترکیبی از بودجه دولتی و خصوصی باعث بهبود پاسخگویی در استفاده از بودجه می شود. مشارکت بخش خصوصی نیز در درجه ای از ارتباط با برنامه درسی را تضمین می کند، زیرا انگیزه های برای انتقال مهارت و فناوری وجود دارد. 

 انعطاف پذیری یکی از ویژگی های کلیدی ابتکارات توسعه مهارت موفق است، مانند برنامه های VET در آلمان و سنگاپور، این سیستم باید دوره های منسوخ شده را حذف کند و برنامه های جدیدی را در پاسخ به ظهور رشته های جدید اضافه کند.

سیستم های دوگانه مانند آلمان و سوییس که یادگیری مبتنی بر کار و مدرسه را ادغام می کنند، اغلب مهارت های عملی بیشتری را ارایه می دهند. سیستم VET استرالیا امکان حرکت آسان در داخل و خارج از آموزش حرفه ای را فراهم می کند. این انعطاف پذیری بیشتری را به دانشجویان از نظر انتخاب رشته ها و گزینه های شغلی ارایه می دهد. امکان تحرک بین آموزش مدرسه/دانشکده و آموزش فنی/حرفه ای احتمال مشکلات را کاهش می دهد.

ترکیبی از بودجه دولتی و خصوصی باعث بهبود پاسخگویی در استفاده از بودجه می شود. مشارکت بخش خصوصی نیز در درجه ای از ارتباط با برنامه درسی را تضمین می کند

 درجه بالایی از مشارکت و مالکیت از سوی کارفرمایان و سایر شرکای اجتماعی، نه تنها دسترسی به یک پایگاه منابع بزرگتر را فراهم می کند، بلکه آگاهی بیشتری را در مورد برنامه های آموزشی ارایه شده ایجاد می کند، که به نوبه خود تحرک اجتماعی را تسهیل می کند. یک سیستم قوی از ارتباطات و تعامل بین کارگزاران متعدد، موضوعی است که در طرح های مختلف توسعه مهارت وجود دارد. رهبری قوی صنعت تضمین می کند که نتایج مورد انتظار از آموزش به خوبی تعریف شده است. به صورت کلی با استفاده از تجربه این کشور ها می توان به این نتیجه رسید که آنها به طور سیستماتیک سیاست های آموزش و اشتغال را با سیاست های اقتصادی و صنعتی همسو می کنند.

دانشگاه هایدلبرگ آلمان 

سیستم دوگانه آموزش آلمان، یادگیری مبتنی بر کار و مرکزآموزشی را ادغام می کند تا کارآموزان را برای گذار موفقیت آمیز به شغل تمام وقت آماده کند. در مراکز آموزشی مانند دانشگاه هایدلبرگ آلمان هر هفته، کارآموزان یک یا دو روز را در مدرسه حرفه ای و سه یا چهار روز را در شرکت یا صنایع مرتبط با رشته تحصیلی می گذرانند. پیشرفت از طریق امتحانات نهایی ارزیابی می شود که در آن کارآموزان باید نشان دهند که مهارت ها، دانش عملی و نظری لازم را از شرکت یا صنایع مرتبط با رشته تحصیلی کسب کرده اند و بر مطالب درسی تسلط دارند.

مراکز و شرکت های حرفه ای یک مسیولیت آموزشی مشترک دارند، در حالی که دولت چارچوب مقررات برای آموزش را هماهنگ می کند. مسیولیت تامین مالی مراکز فنی و حرفه ای بر عهده ایالت پرداخت حقوق مربیان (و مقامات محلی) تا مین تجهیزات، زیرساخت ها است، در حالی که شرکت ها هزینه های آموزش در محل کار را متقبل می شوند. در برخی بخش ها، همه شرکت ها به یک صندوق عمومی کمک می کنند تا هزینه های موسسه کارآموزی را پوشش دهد، در حالی که در بخش های دیگر هر شرکت هزینه های خود را متحمل می شود. دولت فدرال و خدمات استخدامی بودجه اضافی VET را فراهم می کنند و برخی از حمایت های مالی دولت برای شرکت های آموزشی در دسترس است. با این حال، بخش عمده ای از هزینه های آموزشی بر عهده شرکت های آموزشی است.

دانشگاه صنعتی زوریخ سوییس 

برنامه VET دانشگاه های سوییس به دو سوم جوانان این کشور که پس از اتمام تحصیلات به آن ملحق می شوند، پاسخ می دهد. سیستم آموزش دوگانه سوییس مانند دانشگاه صنعتی زوریخ سوییس (ETH)، ترکیبی از آموزش حرفه ای در مدرسه و آموزش و تجربه عملی در حین کار برای شرکت یا صنایع مرتبط با رشته تحصیلی است. این برنامه شامل سه سایت برای یادگیری است: کارخانه یا مکان تجاری (4-3 روز در هفته)، مدارس حرفه ای (2-1 روز در هفته) و دوره های مقدماتی (3 ما ه در یک مرکز/کارگاه ویژه). دوره های کارآموزی معمول بین یک تا چهار سال طول می کشد. برخی از برنامه های VET بر اساس برنامه درسی تمام وقت است که معمولا توسط مدارس تجاری/تجاری ارایه می شود. برنامه های VET با نیاز های بازار کار، هم از نظر صلاحیت های حرفه ای و هم از نظر تعداد مشاغل موجود، مطابقت دارد، به همین دلیل سوییس یکی از پایین ترین نرخ های بیکاری جوانان در جهان را دارد.

آموزش فنی و حرفه ای در سطح عالی (PTE) مرحله پس از آموزش حرفه ای (VET) است و دانشجویان را برای پست های مدیریتی و تخصصی آماده می کند. حدود 400 برنامه PET منتهی به آزمون ملی PET و 400 برنامه PET منتهی به مدارک کالج PET وجود دارد.

دانشگاه سیدنی استرالیا 

وبسایت دانشگاه سیدنی، بخشی تحت عنوان مشاغل دارد. در این بخش مواردی، چون برنامه ریزی شغلی، اطلاعات برای مصاحبه شغلی، مهارت های اشتغال، آغاز یک شغل جدید، حقوق و مسیولیت ها در محیط کار فواصل میان تحصیل و کار در تعطیلات وجود دارد. در بخش مهارت های اشتغال، مولفه های 1_ مهارت های ارتباطی 2- مهارت های کار تیم 3 -مهارت های حل مسـیله، 4-مهارت های سـرمایه گذاری، 5 -مهارت های برنـامه ریزی و سازماندهی، 5 -مهارت های یادگیری، 6 -مهارت های تکنولوژی، و 7 -مهارت های مدیریت خود برشمرده شده اند.

دانشگاه موناش استرالیا

 در قسمت مشاغل وبسایت این دانشگاه چندین گزینه وجود دارد؛ یافتن کار، مهارت های استخدام، افزایش قابلیت اشتغال، برنامه ریزی شغلی، درک حقوق محیط کار و شرکت در رویداد های شغلی. در قسمت افزایش قابلیت اشتغال، 9 مورد به عنوان مهارت های سخت، مهارت های نرم و عمومی معرفی شده است که عبارتند از 1 -ارتباطات، 2 – خلاقیت و نوآوری، 3 –سرمایه گذاری، 4 –حرفه ای گرایی، 5 –برنامه ریزی و سازماندهی، 6 -شناسایی مشکل و ارایه راه حل، 7 -رقابت میان فرهنگی، 8 -کار تیمی، و 9 -استفاده از ابزارآلات و تکنولوژی. همچنین 7 مورد نیز به عنوان خصیصه هایی که برای اشتغال لازم است، ذکر شده اند که عبارتند از 1 -قابلیت انطباق، 2 -وفاداری و تعهد، 3 -قابلیت کنار آمدن با فشار، 4 -صداقت و امانتداری، 5 -عقل سلیم، 6-علاقه و انگیزه، و 7 – قابلیت اتکا. دوره های مهارت افزایی این دانشگاه نیز شامل مکالمات شغلی، کارگاه های موفقیت شغلی، جلسات آمادگی شغلی، نمایشگاه اشتغال و بنیاد های یافتن یک شغل است.

دانشگاه هاروارد آمریکا 

دانشگاه هاروارد دوره های مختلف خود را به دو بخش آنلاین و حضوری تقسیم کرده است. این دوره ها چیزی حدود 1000 عنوان را در رشته ها و زمینه های مختلف شامل می شود. برخی از این دوره ها مانند تجارت، روزنامه نگاری، بازاریابی و … خاصیت عملی بیشتری دارند و امکان اشتغال محصلان را افزایش می دهند.

وضعیت اشتغال پذیری در دانشگاه های دنیا/ کدام کشور پایین ترین نرخ بیکاری را دارد؟