چه سلاح هایی در ایران مجوز دارند

اگه شما هم از اون دسته آدم هایی هستید که سوال براتون پیش اومده چه سلاح هایی رو می شه تو ایران با مجوز قانونی نگهداری و حمل کرد، باید بگم که داستان از اون چیزی که فکر می کنید جدی تره و قوانین خیلی سفت و سختی داره. کلاً تو ایران برای مردم عادی، فقط بعضی از سلاح های شکاری و ورزشی خاص اون هم با شرایط ویژه و سخت گیرانه، مجوز دارن. پس فکر داشتن کلت کمری یا سلاح های جنگی رو برای دفاع شخصی از سرتون بیرون کنید، چون اینا فقط مخصوص نیروهای مسلح و نهادهای امنیتی هستند و نگهداریشون برای بقیه، دردسرهای قانونی و مجازات های سنگینی داره.

امنیت جامعه یه بحث شوخی بردار نیست و قوانین مربوط به سلاح و مهمات هم دقیقا برای همین موضوع وضع شدن. شاید کنجکاو باشید که بدونید اصلاً چه مدل سلاح هایی تو این مملکت هست و هر کدوم چه حکمی دارن، یا اگه یه روز خواستید برای شکار یا ورزش تیراندازی مجوز بگیرید، باید از کجا شروع کنید و چه مراحلی رو طی کنید. این مقاله دقیقاً برای همینه؛ می خوایم یه راهنمای کامل و شفاف بهتون بدیم تا همه چیز رو درباره سلاح های مجاز و غیرمجاز، شرایط و مراحل گرفتن مجوز و البته، مجازات های حمل و نگهداری غیرقانونی سلاح تو ایران بدونید. پس بزن بریم تا قضیه رو کامل روشن کنیم!

دسته بندی کلی انواع سلاح ها از منظر قانون ایران

وقتی اسم سلاح میاد، ممکنه یه عالمه چیز تو ذهن آدم ردیف بشه، از چاقو و قمه گرفته تا کلت و کلاشینکف. اما قانون ما، خیلی دقیق این وسایل رو دسته بندی کرده تا تکلیف هر کدوم معلوم باشه. بیایید ببینیم از نظر قانونی، سلاح ها چطور تقسیم می شن.

سلاح های گرم

این دسته از سلاح ها همون هایی هستن که با شلیک گلوله کار می کنن و معمولاً صدای بلندی دارن و حرارت ایجاد می کنن. خودشون هم کلی زیرمجموعه دارن:

• سلاح های جنگی: اینا اونایی هستن که کلاً برای استفاده نیروهای نظامی و در درگیری های مسلحانه طراحی شدن. تفنگ های خودکار مثل کلاشینکف (AK-47) یا M16، مسلسل ها و نارنجک ها تو این دسته قرار می گیرن. برای مردم عادی، حتی فکر داشتن اینا هم جرم سنگینیه.
• سلاح های شکاری: اینا همونایی هستن که اغلب مردم عادی می تونن با رعایت شرایط و گرفتن مجوزهای لازم، داشته باشن. تفنگ های ساچمه زنی (مثل تک لول یا دولول) و تفنگ های گلوله زنی شکاری (مثلاً برنو) از این دسته اند. هدفشون هم همون طور که از اسمش پیداست، شکاره، البته با رعایت قوانین محیط زیست و فصل شکار.
• سلاح های نیمه خودکار و تمام خودکار: این دسته بندی بیشتر مربوط به مکانیزم شلیک سلاح های گرمه. سلاح های تمام خودکار با یه بار فشردن ماشه، رگبار می زنن و سلاح های نیمه خودکار با هر بار فشردن ماشه، یه گلوله شلیک می کنن. اغلب سلاح های جنگی تمام خودکار یا نیمه خودکار هستن.
• کلت (پیستول): کلت های کمری هم جزو سلاح های گرم سبک محسوب می شن. متاسفانه خیلی ها فکر می کنن می شه برای دفاع شخصی از اینا مجوز گرفت. اما واقعیت اینه که برای افراد عادی، گرفتن مجوز کلت کمری جنگی یا شخصی تو ایران کاملاً ممنوعه و حملش جرمه.

سلاح های سرد

سلاح های سرد برخلاف گرم، با شلیک گلوله کار نمی کنن و معمولاً حرارت و صدای زیادی هم ایجاد نمی کنن. اما اگه به بدن برخورد کنن، می تونن باعث پارگی، خونریزی و آسیب های جدی بشن.

• سلاح های سرد جنگی: اینا وسایلی هستن که ذاتاً برای درگیری و آسیب رساندن طراحی شدن، مثل قمه، شمشیر، قداره، پنجه بوکس و چاقوهای ضامن دار با تیغه بلند. حمل این جور سلاح ها تو انظار عمومی و برای قدرت نمایی، طبق قانون ممنوعه و مجازات داره.
• سلاح های ابزاری و ورزشی: چاقوهای معمولی آشپزخانه، ابزارهای کارگاهی یا چاقوهای تخصصی برای مشاغل خاص (مثلاً چاقوی قصابی) و ابزارهای ورزشی که تیغه دارن (مثل شمشیرهای ورزشی برای فدراسیون شمشیربازی) معمولاً اگه برای هدف خاص و موجه خودشون استفاده بشن، مشکلی ندارن. اما اگه همینا هم برای ایجاد رعب و وحشت یا درگیری حمل بشن، تبدیل به سلاح غیرمجاز می شن.

اقلام و مواد تحت کنترل

این دسته شامل هر چیزیه که می تونه خطرناک باشه و استفاده ازش نیاز به مجوز و کنترل داره، حتی اگه سلاح به معنی سنتیش نباشه:

• مواد محترقه، ناریه و منفجره: از مواد آتش زا و ترقه های قوی گرفته تا مواد منفجره نظامی و غیرنظامی. ساخت، حمل، خرید و فروش اینا بدون مجوز جرمه.
• گازهای بی حس کننده، اشک آور و شوکرها: این وسایل هم برای دفاع شخصی توسط افراد عادی مجاز نیستن و حملشون جرم محسوب می شه. فقط نهادهای خاص امنیتی و انتظامی اجازه استفاده از این ها رو دارن.
• مواد شیمیایی، رادیواکتیو و میکروبی: اینا که دیگه نیازی به توضیح ندارن! حتی نگهداری مقدار کمی از این مواد بدون مجوزهای خاص و امنیتی، مجازات های بسیار سنگینی داره.

شبه سلاح ها

بعضی وقت ها یه سری وسایل شبیه سلاح هستن یا کاربرد مشابهی دارن اما دقیقاً سلاح نیستن. قانون برای اینا هم تعیین تکلیف کرده:

• سلاح های لیزری: اینا هم از نظر قانونی تابع احکام سلاح گرم هستن و نگهداری یا استفاده غیرمجاز ازشون جرمه.
• سلاح های آموزشی و بیهوش کننده: اینا بیشتر تو دسته سلاح های شکاری قرار می گیرن و قوانین مربوط به اون ها رو شامل می شن. مثلاً تفنگ های دارت بیهوش کننده برای دامپزشکی یا تحقیقات خاص، باید مجوز داشته باشن.

خلاصه که سرسری گرفتن موضوع سلاح و مهمات، ممکنه عواقب جبران ناپذیری داشته باشه. همیشه بهتره قبل از هر اقدامی، اطلاعات درست و دقیق رو از مراجع رسمی بگیریم.

چه سلاح هایی در ایران برای عموم مردم عادی مجوز دارند؟ (پاسخ مستقیم و صریح)

خب، رسیدیم به بخش اصلی که خیلی ها دنبالش هستن: واقعاً ما مردم عادی می تونیم چه سلاح هایی رو داشته باشیم؟ این سوال رو باید خیلی رک و پوست کنده جواب داد تا ابهامی باقی نمونه. یادتون باشه که امنیت جامعه و حفظ نظم عمومی، اولویت اصلیه و به همین خاطر، قوانین مربوط به سلاح تو ایران خیلی سفت و سخت پیگیری می شه.

سلاح های شکاری

اگه دنبال مجوز سلاح هستید و جزو نیروهای نظامی یا امنیتی نیستید، تنها راه قانونی و معقول برای شما، فکر کردن به سلاح های شکاریه. اینا رایج ترین دسته ای هستن که برای افراد عادی مجوز صادر می شه، البته با کلی شرط و شروط.

• انواع مجاز: معمولاً تفنگ های ساچمه زنی (مثل تفنگ های تک لول، دولول بغل و روی هم) و تفنگ های گلوله زنی شکاری (که برای شکار حیوانات بزرگتر مثل گراز یا قوچ طراحی شدن) هستن. اینا باید پلاک گذاری شده باشن و مشخصاتشون تو مجوز شما ثبت شده باشه.
• هدف از مجوز: مجوز این سلاح ها فقط برای دو هدف اصلی صادر می شه:
  1. شکار مجاز: اگه کارت شکار از سازمان محیط زیست داشته باشید و تو فصل ها و مناطق مجاز شکار کنید.
  2. ورزش تیراندازی: اگه عضو باشگاه های تیراندازی رسمی باشید و از این سلاح ها برای تمرینات ورزشی استفاده کنید.
• تأکید بر لزوم تمدید به موقع مجوز: این یه نکته خیلی مهمه که خیلی ها فراموشش می کنن. مجوز سلاح شکاری تاریخ انقضا داره و اگه به موقع تمدید نشه، سلاح شما از حالت مجاز خارج می شه و حمل یا نگهداریش، جرم محسوب می شه. پس حواستون باشه که سر وقت مجوزتون رو تمدید کنید.

سلاح های ورزشی/بادی

بعضی از سلاح های بادی و ورزشی هم می تونن برای افراد عادی مجاز باشن، اما باز هم با محدودیت های خاص:

• انواع مجاز: تفنگ ها و تپانچه های بادی با کالیبرهای مشخص و قدرت محدود که معمولاً برای مسابقات ورزشی یا تمرین در باشگاه های تیراندازی استفاده می شن. اینا عموماً توانایی تخریب سلاح های گرم رو ندارن.
• شرایط نگهداری و استفاده: این سلاح ها اغلب فقط تو محیط های بسته و باشگاه های تیراندازی مجاز هستن و حملشون تو انظار عمومی یا استفاده ازشون تو مکان های غیرمجاز، می تونه مشکل ساز بشه. باید قوانین فدراسیون تیراندازی رو هم رعایت کنید.
• شفاف سازی در مورد کلت گازی: خیلی ها می پرسن که کلت گازی مجوز دارد؟ جواب اینه که بله، اکثر کلت های گازی با قدرت مشخص (معمولاً بالای ۷.۵ ژول) نیاز به مجوز ورزشی دارن. این مجوزها معمولاً برای استفاده تو باشگاه های تیراندازی یا برای تمرینات ورزشی صادر می شن. پس هر کلت گازی ای رو نمی تونید همین جوری با خودتون اینور اونور ببرید، چون حملش تو انظار عمومی بدون مجوز ممنوعه و می تونه شما رو به دردسر بندازه. اینا به هیچ وجه جای سلاح گرم دفاع شخصی رو نمی گیرن و برای این منظور مجوز داده نمی شن.

سلاح های سرد

در مورد سلاح های سرد، باید خیلی شفاف و صریح حرف زد:

به طور کلی، برای حمل عمومی سلاح های سرد جنگی (مانند قمه، شمشیر، قداره، چاقوی ضامن دار با تیغه بلند و پنجه بوکس) مجوزی صادر نمی شود و حمل آن ها ممنوع است.

مگه اینکه شما اثبات کنید که این وسیله رو برای شغل خاصی حمل می کنید (مثلاً نجار هستید و چاقوی مخصوص نجاری دارید) یا وسایل ورزشی خاصی هستن که صرفاً تو محل فعالیت (مثلاً باشگاه شمشیربازی) ازشون استفاده می شه. در غیر این صورت، حمل این وسایل برای قدرت نمایی یا درگیری، مجازات های سنگینی به دنبال داره. قانون خیلی صریح گفته که حتی اگه قصد استفاده هم نداشته باشید، صرف حمل این مدل سلاح های سرد جنگی تو انظار عمومی، جرمه.

حقیقت در مورد مجوز کلت کمری و سلاح گرم شخصی برای افراد عادی

این یکی از پربحث ترین و البته پرابهام ترین سوالاتیه که خیلی ها تو ذهنشون دارن. واقعاً می شه برای دفاع شخصی، کلت کمری یا یه سلاح گرم شخصی دیگه مجوز گرفت؟ بیایید حقیقت رو بدون هیچ رودربایستی بگیم.

پاسخ صریح و قاطع اینه: خیر، برای افراد عادی صدور مجوز کلت کمری (پیستول) یا سایر سلاح های گرم جنگی/شخصی تحت هیچ شرایطی ممنوع است و حمل یا نگهداری آن ها جرم محسوب می شود.

این یه خط قرمز بزرگ تو قوانین ایرانه. دلیلش هم خیلی واضحه: حفظ امنیت عمومی و جلوگیری از هرج ومرج. اگه قرار باشه هر کسی برای خودش سلاح گرم شخصی داشته باشه، سنگ روی سنگ بند نمی شه. مسئولیت حفظ امنیت جامعه و مقابله با تهدیدها، به عهده نیروهای مسلح و نهادهای امنیتیه و اینا هستن که اجازه حمل و استفاده از این نوع سلاح ها رو دارن.

شاید شنیده باشید که بعضی ها می گن از طریق تفاهم نامه با نیروی انتظامی می شه این کار رو کرد یا با داشتن معرفی نامه از فلان نهاد. این حرف ها تو فضای مجازی زیاد چرخیده و باعث شده ابهامات زیادی برای مردم عادی پیش بیاد. اجازه بدید این مورد رو هم شفاف سازی کنیم:

اینکه می گن تفاهم نامه یا معرفی نامه، به هیچ وجه به معنی صدور مجوز سلاح گرم شخصی برای افراد عادی نیست. این موضوع مختص موارد سازمانی، اداری و مأموریتی خاصه. یعنی چی؟ یعنی مثلاً یه نهاد دولتی یا امنیتی ممکنه برای افراد خودش که تو مأموریت های خاصی هستن و نیاز به سلاح دارن (مثل محافظان شخصی مسئولین رده بالا یا مأموران امنیتی خاص)، درخواست مجوز حمل سلاح رو برای اون شخص بده. این مجوز هم کاملاً مشروط، تحت نظارت و برای یک مأموریت مشخص صادر می شه و اون فرد نمی تونه از این سلاح برای مصارف شخصی یا خارج از مأموریتش استفاده کنه. این نهادها خودشون ضوابط و شرایط خاصی برای افرادشون دارن و کلاً ماجرا با گرفتن مجوز توسط یه شهروند عادی کاملاً فرق می کنه.

پس اگه کسی به شما گفت که می تونه برای یه کلت کمری شخصی براتون مجوز جور کنه، بدونید که داره راهنمایی غلط می ده و ممکنه شما رو تو دردسر بزرگی بندازه. خرید، فروش، حمل و نگهداری کلت کمری بدون مجوزهای خاص سازمانی و برای افراد عادی، شدیداً جرمه و مجازات های بسیار سنگینی داره که می تونه شامل حبس های طولانی مدت هم بشه.

توصیه ما همیشه اینه که دنبال راه های قانونی و درست باشید. اگه هدفتون شکار یا ورزش تیراندازیه، می تونید سراغ سلاح های شکاری و ورزشی مجاز برید که برای اون ها قوانین و مسیر مشخصی برای اخذ مجوز وجود داره. اما در مورد سلاح های گرم شخصی و جنگی، قانون به هیچ وجه با کسی شوخی نداره.

شرایط عمومی و اختصاصی اخذ مجوز سلاح شکاری در ایران

اگه با همه این توضیحات هنوز هم به فکر داشتن یه سلاح هستید و هدفتون هم شکار یا ورزش تیراندازیه، پس می تونید برید سراغ مجوز سلاح شکاری. اما باید بدونید که این کار هم الکی نیست و یه سری شرایط و مراحل داره که باید مو به مو رعایت بشن. بیایید با هم ببینیم کی می تونه مجوز سلاح شکاری بگیره و باید چه کارهایی بکنه.

شرایط عمومی متقاضی

اول از همه، شما باید یه سری ویژگی های کلی داشته باشید تا اصلاً صلاحیت درخواست مجوز رو پیدا کنید:

• تابعیت جمهوری اسلامی ایران: معلومه که فقط شهروندای ایرانی می تونن برای این مجوز اقدام کنن.
• حداقل سن قانونی: معمولاً برای گرفتن مجوز سلاح، باید حداقل ۱۸ سال تمام داشته باشید.
• نداشتن سوءپیشینه کیفری مؤثر: این یکی خیلی مهمه. اگه سابقه ارتکاب جرایم خاصی (که تو قانون اومده و اثرش باقی می مونه) رو داشته باشید، بهتون مجوز نمی دن.
• برخورداری از سلامت کامل جسمی و روانی: باید از نظر جسمی و روحی سالم باشید. برای این کار، باید توسط پزشک معتمد نیروی انتظامی معاینه بشید و تاییدیه بگیرید. کسی که بیماری های روانی خاص یا مشکلات جسمی محدودکننده داره، نمی تونه مجوز بگیره.
• نداشتن اعتیاد به مواد مخدر: این هم یکی دیگه از شروط حیاتیه. با آزمایش های لازم، عدم اعتیاد شما به مواد مخدر باید تایید بشه.
• داشتن کارت پایان خدمت یا معافیت دائم: آقایون باید تکلیف خدمتشون مشخص شده باشه. داشتن کارت پایان خدمت یا معافیت دائم الزامیه.
• دارا بودن دلایل موجه برای درخواست: شما باید بتونید ثابت کنید که واقعاً به سلاح شکاری نیاز دارید. مثلاً اگه عضو فدراسیون تیراندازی باشید، یا کارت شکار از سازمان محیط زیست داشته باشید، یا تو مناطق روستایی زندگی می کنید که ممکنه برای حفاظت از احشام یا محصولات کشاورزی نیاز باشه. البته باید این دلایل رو به مراجع ذی صلاح نشون بدید.

مدارک مورد نیاز

بعد از اینکه مطمئن شدید شرایط عمومی رو دارید، باید مدارک لازم رو جمع آوری کنید:

• اصل و کپی کارت ملی، شناسنامه و چند قطعه عکس پرسنلی جدید و تمام رخ.
• گواهی عدم سوءپیشینه کیفری که باید از مراجع قضایی بگیرید.
• گواهی سلامت جسمی و روانی که قبلاً گفتیم باید از پزشک معتمد ناجا دریافت بشه.
• اصل و کپی کارت پایان خدمت یا معافیت دائم.
• تاییدیه یا معرفی نامه از سازمان های مربوطه؛ مثلاً اگه شکارچی هستید، کارت شکار از سازمان محیط زیست یا اگه ورزشکار تیراندازی هستید، معرفی نامه از فدراسیون تیراندازی.
• هر مدارک دیگری که اداره اسلحه و مهمات نیروی انتظامی ممکنه از شما بخواد، پس بهتره قبل از رفتن، تماس بگیرید و لیست کامل رو بپرسید.

مراحل گام به گام دریافت مجوز

حالا که مدارک رو جمع کردید، باید این مراحل رو طی کنید:

1. مراجعه به اداره اسلحه و مهمات نیروی انتظامی: اولین قدم، مراجعه به اداره اسلحه و مهمات نیروی انتظامی تو شهر یا استان خودتونه. تو بعضی از شهرستان ها هم ممکنه این مسئولیت به کلانتری های مرکزی یا یگان های حفاظت دیگه سپرده شده باشه.
2. تکمیل فرم درخواست و ارائه مدارک اولیه: اونجا باید فرم های مربوط به درخواست مجوز رو پر کنید و مدارکی که جمع کردید رو تحویل بدید.
3. تشکیل پرونده و استعلام سوابق متقاضی: پرونده ای برای شما تشکیل می شه و از مراجع مختلف (مثل اداره تشخیص هویت، ثبت احوال، و قوه قضائیه) برای بررسی سوابق شما استعلام گرفته می شه.
4. معاینات پزشکی و روانشناسی: بعد از استعلام ها، شما رو برای معاینات پزشکی و روانشناسی به پزشکان معتمد معرفی می کنن تا سلامت شما تأیید بشه.
5. شرکت در دوره های آموزشی ایمنی و نگهداری سلاح (در صورت نیاز): ممکنه ازتون بخوان تو دوره های آموزشی کوتاهی در مورد نحوه استفاده ایمن و نگهداری صحیح از سلاح شرکت کنید. این دوره ها برای اینه که مطمئن بشن شما با اصول اولیه ایمنی آشنا هستید.
6. بررسی نهایی توسط کمیسیون مربوطه: تمام اطلاعات و مدارک شما توسط یه کمیسیون ویژه بررسی می شه. اونا تصمیم نهایی رو در مورد صلاحیت شما برای داشتن سلاح می گیرن.
7. در صورت تأیید، صدور مجوز حمل و نگهداری: اگه همه چیز اوکی باشه و صلاحیت شما تأیید بشه، مجوز حمل و نگهداری سلاح برای شما صادر می شه.
8. ثبت و پلاک گذاری سلاح: بعد از صدور مجوز، سلاح شما باید ثبت و پلاک گذاری بشه تا هویتش مشخص باشه و قابل ردیابی باشه.

گرفتن مجوز سلاح شکاری یه فرآیند زمان بر و دقیق هست. پس باید صبور باشید و همه مراحل رو با دقت انجام بدید تا به نتیجه برسید. هیچ وقت دنبال راه های میانبر یا غیرقانونی نباشید، چون عواقب خیلی بدی داره.

مجازات حمل، نگهداری، ساخت، خرید و فروش سلاح غیرمجاز در ایران (بر اساس قانون تشدید مجازات قاچاق اسلحه و مهمات)

اگه تا اینجا مقاله رو خونده باشید، حتماً متوجه شدید که قانون ما در مورد سلاح و مهمات خیلی جدی و سخت گیره. حالا بیایید ببینیم اگه کسی قانون رو زیر پا بذاره و سراغ سلاح های غیرمجاز بره، چه مجازات هایی در انتظارشه. یادتون باشه که این قوانین با هدف حفظ امنیت و آرامش جامعه وضع شدن و با کسی شوخی ندارن.

مجازات بر اساس نوع سلاح و جرم ارتکابی

قانون مجازات قاچاق اسلحه و مهمات و دارندگان سلاح و مهمات غیرمجاز (مصوب سال ۱۳۹۰) خیلی دقیق برای هر نوع سلاح و هر نوع جرمی، مجازات مشخصی در نظر گرفته. مجازات ها بسته به اینکه سلاح جنگی باشه یا شکاری، سبک باشه یا سنگین، و چه جرمی انجام شده باشه، فرق می کنه.

اگه کسی قاچاق (واردات و صادرات غیرمجاز) اقلام یا مواد تحت کنترل رو انجام بده، یا اقدام به ساخت و مونتاژ غیرمجاز هر کدوم از اینا کنه، بسته به نوع سلاح و مهمات به حبس های سنگینی محکوم می شه. مثلاً برای ساخت و مونتاژ سلاح سرد جنگی یا شکاری، حبس از شش ماه تا دو سال در نظر گرفته شده و برای سلاح گرم سبک غیرخودکار، دو تا پنج سال و برای خودکار، پنج تا ده سال حبس. اگه سلاح نیمه سنگین یا سنگین باشه، این حبس به ده تا پانزده سال می رسه.

حالا اگه بحث خرید، حمل و نگهداری غیرمجاز باشه، باز هم مجازات ها متفاوته:

1. برای سلاح سرد جنگی، سلاح شکاری یا مهمات اون: حبس از نود و یک روز تا شش ماه یا جزای نقدی از یک تا دو میلیون تومان.
2. برای سلاح گرم سبک غیرخودکار، قطعات مؤثر یا مهمات اون: حبس از شش ماه تا دو سال یا جزای نقدی از دو تا هشت میلیون تومان.
3. برای سلاح گرم سبک خودکار، قطعات مؤثر یا مهمات اون: حبس از دو تا پنج سال.
4. برای سلاح گرم نیمه سنگین و سنگین، قطعات مؤثر یا مهمات اون: حبس از پنج تا ده سال.

اگه قاضی با نظر کارشناس تشخیص بده که میزان سلاح یا مهمات زیاد بوده و انبوه محسوب می شه، مجازات حبس برای فرد از ده تا پانزده سال خواهد بود.

جرم های دیگه هم مجازات های خودشون رو دارن:

• تعمیرات غیرمجاز سلاح: اگه کسی بدون مجوز، سلاح گرم جنگی رو تعمیر کنه، به شش ماه تا سه سال حبس محکوم می شه. برای تعمیر سلاح شکاری هم جزای نقدی از پنج تا ده میلیون ریال (پانصد هزار تا یک میلیون تومان) در نظر گرفته شده.
• تغییر کالیبر یا جعل مشخصات سلاح: دستکاری تو کالیبر، لوله یا سایر قسمت های متحرک سلاح یا جعل شماره و نشانه اون، جزای نقدی از دو تا هشت میلیون تومان داره. اگه مالک هم درخواست این تغییرات رو کرده باشه، اون هم مجازات می شه.
• حمل سلاح های ممنوعه در تجمعات یا برای قدرت نمایی: این مورد که خیلی مهمه و متاسفانه گاهی تو مراسمات عروسی یا عزاداری دیده می شه. طبق ماده ۶۱۷ قانون مجازات اسلامی، هر کسی که با چاقو یا هر نوع سلاح دیگه تظاهر به قدرت نمایی کنه یا اون رو وسیله مزاحمت برای مردم یا اخاذی یا تهدید قرار بده، به حبس از شش ماه تا دو سال و تا ۷۴ ضربه شلاق محکوم می شه.

مجازات نگهداری اسلحه شکاری بدون جواز یا با جواز منقضی

خیلی ها فکر می کنن چون یه زمانی برای سلاح شکاریشون مجوز داشتن، دیگه کار تمومه. اما این طور نیست. مجوز سلاح شکاری هم مثل گواهینامه رانندگی تاریخ انقضا داره و باید سر وقت تمدید بشه.

اگه تاریخ پروانه حمل سلاح شکاریتون بگذره و شما تا سه ماه برای تمدیدش اقدام نکنید، سلاح شما از نظر قانونی غیرمجاز محسوب می شه. در این صورت، فرد باید جزای نقدی از یک تا دو میلیون تومان رو پرداخت کنه. پس حواستون باشه که مجوزتون رو به موقع تمدید کنید تا بی خودی گرفتار نشید.

خلاصه که در مورد سلاح، هیچ شوخی ای تو کار نیست. بهترین کار اینه که همیشه از قوانین آگاه باشیم و فقط سراغ کارهای قانونی بریم. به قول قدیمی ها، کار نیکو کردن از پر کردن است؛ پس بهتره از ابتدا جلوی هر گونه جرم و تخلف رو بگیریم.

نکات مهم و توصیه های پایانی

تا اینجای کار، سعی کردیم همه جنبه های قانونی داشتن سلاح تو ایران رو براتون روشن کنیم. ولی خب، همیشه یه سری نکات و توصیه های مهم هست که باید حسابی حواسمون بهشون باشه تا هیچ وقت به مشکل نخوریم. بیایید با هم این توصیه ها رو مرور کنیم:

اول از همه، همیشه برای گرفتن اطلاعات دقیق و انجام کارهای مربوط به سلاح و مهمات، فقط و فقط به مراجع رسمی و دولتی مراجعه کنید. یعنی چی؟ یعنی اداره اسلحه و مهمات نیروی انتظامی یا مراجع ذی صلاح دیگه تو شهر و استان خودتون. به حرف های دوست و آشنا و شایعات فضای مجازی اعتماد نکنید، چون ممکنه اطلاعاتشون قدیمی یا کاملاً غلط باشه و شما رو به دردسر بندازن.

دومین و یکی از مهم ترین توصیه ها: از خرید و فروش سلاح تو بازار غیررسمی و از افراد ناشناس، به شدت پرهیز کنید. این کار خودش جرم بزرگیه و مجازات های سنگینی داره. تازه، ممکنه سلاحی که می خرید دزدی یا مربوط به یه جرم دیگه باشه و بعداً خودتون رو تو مخمصه عجیبی بندازید. همیشه یادتون باشه که امنیت خودتون و جامعه، ارزش این ریسک ها رو نداره.

سومین نکته اینه که همیشه از قوانین به روز و تغییرات احتمالی تو حوزه سلاح و مهمات باخبر باشید. قوانین ممکنه عوض بشن و شما اگه ندونید، ممکنه ناخواسته مرتکب جرم بشید. پس گاهی اوقات یه سرچی تو سایت های رسمی بزنید یا از مراجع قانونی بپرسید.

چهارم، اگه بالاخره موفق شدید برای سلاح شکاریتون مجوز بگیرید، آموزش های ایمنی رو جدی بگیرید. حتی یه سلاح مجاز هم اگه درست باهاش رفتار نشه، می تونه خیلی خطرناک باشه. طرز نگهداری صحیح، حمل درست، و شلیک ایمن رو باید کامل یاد بگیرید و همیشه رعایت کنید. به قول معروف احتیاط شرط عقل است.

و بالاخره، یه بار دیگه تأکید می کنیم که وظیفه اصلی حفظ امنیت عمومی به عهده نیروهای انتظامی و امنیتیه. ما مردم عادی به سلاح گرم شخصی احتیاجی نداریم و قانون هم این اجازه رو به ما نمی ده. اگه احساس ناامنی می کنید، باید به مراجع قانونی گزارش بدید تا اونا با استفاده از ابزارها و قدرت قانونی خودشون، مشکل رو حل کنن. دنبال این نباشید که خودتون کار رو به دست بگیرید، چون هم برای خودتون و هم برای بقیه خطرناک می شه.

امیدواریم با خوندن این مقاله، تمام ابهاماتتون در مورد سلاح های مجاز و غیرمجاز تو ایران برطرف شده باشه. قانون مداری و آگاهی، بهترین سپر شما در برابر مشکلات احتمالیه.

نتیجه گیری:

خلاصه که تو ایران، داستان سلاح و مهمات یه قصه پیچیده و پر از قانون و تبصره ست. برای مردم عادی، فقط بعضی از سلاح های شکاری و ورزشی اون هم با کلی شرایط و مراحل سخت گیرانه، مجوز دارن. کلت کمری و بقیه سلاح های گرم شخصی هم کلاً ممنوعن و حملشون جرمه. پس همیشه حواستون باشه که اول از همه به فکر امنیت خودتون و جامعه باشید و همه کارهاتون رو طبق قانون انجام بدید. اطلاعات درست، مهم ترین چیزیه که می تونه شما رو از دردسر دور نگه داره. با مراجعه به مراجع رسمی و رعایت قوانین، هم خودتون در امان می مونید و هم به حفظ آرامش جامعه کمک می کنید. نذارید اطلاعات غلط یا هیجانات بی جا، شما رو به سمتی ببره که پشیمانی به بار بیاره.