مرگ و زندگی ما به دست میدان مغناطیسی زمین است!

به گزارش خبرگزاری سیپکس، بدون میدان مغناطیسی زمین ، پرتوهای خورشیدی می توانند پوشش اتمسفر سیاره را بشکنند و باعث افزایش سطح تابش مضر در سطح زمین شوند. این تابش مضر می تواند به سلول های زنده و جانداران آسیب برساند و در نتیجه، زمین نابارور و غیرقابل زندگی شود.

به نقل از مجله سیپکس، بسیاری از عوامل باید به درستی با هم هماهنگ می شدند تا زمین برای سکونتگاه مناسب باشد. نه تنها باید سیاره دقیقاً در فاصله مناسبی از خورشید قرار داشته باشد، بلکه باید سنگی، دارای آب مایع در سطح (منظور جنس سیاره زمین که از سنگ است و در آن آب وجود دارد) و دارای مواد مناسب برای زندگی باشد و البته از میدان مغناطیسی نیرومندی برخوردار باشد که از تابش خطرناک خورشید و فضای بین ستاره ای جلوگیری کند تا به سطح نرسد.

ضعف میدان مغناطیسی زمین می تواند زمین را به سمت خشکسالی و تغییرات جوی بکشاند؟

گرچه میدان مغناطیسی سیاره عمدتا ثابت است، اما در طول زمان نوساناتی هم دارد. در یک مطالعه جدید، دانشمندان دانشگاه راچستر نقطه ضعف آن را در تاریخ زمین شناسایی کردند که بسیار عجیب است. تصور کنید، زمانی که میدان مغناطیسی زمین ضعیف و اشعه های خورشیدی مستقیما به زمین می تابید، این اتفاق میلیون ها سال قبل از پیدایش انسان رخ داد. عجیب اینجاست که این اتفاق باعث انقراض جمعی نشد. ممکن بود فکر کنیم که زمین در این شرایط نابارور می شود و حیات پیچیده نمی تواند پدیدار شود، اما به طرز عجیبی، زندگی ادامه پیدا کرد.

مواد باستانی به دلیل ذرات مغناطیسی در آن ها وجود دارند، می توانند تاریخچه ای از قدرت میدان مغناطیسی زمین را در آن زمان نگه دارند. پژوهشگران راچستر این میدان مغناطیسی را در نمونه هایی که از بلورهای فلدسپات و پیروکسن که مربوط به بیش از 2 میلیارد سال پیش بود، با نمونه هایی که از 591 میلیون سال پیش باقی مانده را با یکدیگر مقایسه کردند. آن ها متوجه شدند که نمونه های قدیمی رکوردی از میدان مغناطیسی با قدرت مشابه با امروز ثبت کرده اند، اما نمونه های جوان نشان دادند که میدان مغناطیسی در آن زمان فقط 3٪ از قدرت فعلی خود بود؛ خیلی ضعیف تر چیزی که تاکنون می دانستیم.

برداشت یک هنرمند از دوره زمین شناختی ادیاکاران، زمانی که میدان مغناطیسی زمین در ضعیف ترین تصویر دانشگاه روچستر بود / Michael Osadciw

به نظر می رسد که این میدان مغناطیسی ضعیف قبل از اینکه قدرت سابق خود را بازیابد، حداقل 26 میلیون سال طول کشیده است. در این دوران، هسته داخلی زمین سخت و جامد و میدان مغناطیسی زمین تقویت شده بود. این اتفاق از دیدگاه تحقیقاتی تیم موردنظر ادامه یافته و تایید شده بود. به طور کلی، وقتی که هسته داخلی سیاره ها سرد و جامد می شود، فرایندی به نام “تبدیل فوق العاده” رخ می دهد که به تولید میدان مغناطیسی قوی کمک می کند. این میدان مغناطیسی قوی موجب استحکام و پایداری بیشتر میدان مغناطیسی زمین می شود، که از نظر زمین شناسی و زندگی روی زمین بسیار مهم است.

این جمله به معنای این است که وقتی که میدان مغناطیسی زمین ضعیف می شود، بیشتر تابش های کیهانی به عمق جو زمین نفوذ می کنند. اگر این اتفاق امروز رخ دهد، احتمالاً موجب ایجاد حوادث انقراض جمعی موجودات زنده خواهد شد. اما به طرز جالبی، این نقطه ضعف تاریخی ممکن است در فرآیند تکامل نیاکان همه حیوانات موثر بوده باشد.

به طور توضیحی، وقتی که میدان مغناطیسی ضعیف می شود و بیشتر تابش های کیهانی به سطح زمین می رسد، این باعث افزایش مقدار ذرات باردار در جو زمین می شود. این ذرات باردار می توانند باعث ایجاد تغییرات شیمیایی در اتمسفر شوند، از جمله افزایش سطح اکسیژن. افزایش اکسیژن می تواند به تغییراتی در اکوسیستم زمین و نهایتاً به فرگشت حیوانات منجر شود. بنابراین، این نقطه ضعف ممکن است به نحوه فرگشت نیاکان حیوانات کمک کرده باشد و در پیشرفت آن ها نقش داشته باشد.

دوره زمین شناختی ادیاکاران که از 635 تا 539 میلیون سال پیش به طول انجامید، مرحله ای کلیدی در فرگشت حیات روی زمین بود. در این دوره بود که اولین موجودات چندسلولی پیچیده ظاهر شدند، اما آن ها به ندرت شبیه جانداران امروزی بودند و عمدتاشبیه دیسک ها، لوله ها، پره ها، دونات ها یا فقط “کیسه های خاکی پر از گل” بودند. در واقع، دانشمندان نمی توانند حتی متوجه شوند که این جانداران، جلبک ها، قارچ ها، یا نسخه های اولیه از گیاهان یا حیوانات بودند.

فسیلی عجیب از Dickinsonia، که در دوره ادیاکاران وجود داشته است. کشف شده توسط Shuhai Xiao از دانشگاه ویرجینیا

به نظر می رسد بیشتر این گونه های عجیب الخلقه در دوره بعدی، کمبرین، از بین رفتند. در این دوره زمانی حیات شکوفایی عظیمی را شاهد بود و تعداد زیادی از گونه های مختلف و انواع تازه حیات به وجود آمدند. این اتفاق ممکن است به عنوان انقلابی در تاریخ زمین مطرح شود، زیرا شکل های مختلفی از حیات ایجاد شد که تا پیش از آن وجود نداشت.

به طور ساده در واقع بعد از انفجار عظیمی که در دوره ادیاکاران رخ داد، اکسیژن در سطح زمین افزایش پیدا کرده و باعث شد موجوداتی که تا قبل از این وجود نداشتند به وجود بیایند.

به عبارتی وقتی میدان مغناطیسی زمین ضعیف می شود، بیشتر تابش های خارجی می توانند به جو زمین نفوذ کنند. این تابش ها باعث باردار کردن ذرات جو می شوند و این ذرات می توانند اتم هایی مانند هیدروژن را از جو برداشت کنند. اگر مقدار کافی از این اتم های هیدروژن به فضا بروند، اتم های اکسیژن در جو تجمع پیدا می کنند (به جای اینکه با هیدروژن واکنش دهند و بخار آب تولید کنند). این افزایش اکسیژن در هوا به رشد و تقویت حیات کمک می کند.

اگر داستان ارایه شده درست باشد، نشان می دهد که شانس قابل توجهی وجود داشته است که زندگی پیشرفته قادر به فرگشت شود. اگر میدان مغناطیسی زمین به حالت ضعیف باقی می ماند، زمین ممکن بود به جای حفظ آب و شرایط مساعد برای زندگی، به سمت شرایط مشابه مریخ امروز حرکت کند.

جان تاردونو، یکی از نویسندگان این مطالعه می گوید: «اگر میدان مغناطیسی زمین بعد از دوره ادیاکاران به شدت ضعیف باقی می ماند، احتمالاً زمین به شکلی که امروزه می بینیم، باقی نمی ماند و ممکن بود به آرامی خشک شود و آب از سطح زمین ناپدید شود.»

54323

مرگ و زندگی ما به دست میدان مغناطیسی زمین است!