هویت نژادی و انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۴ آمریکا

در این آشفته بازار اما چه چیزی بهتر از کلیشه های اجتماعی برای جمع کردن داستان: «زن های امریکا به یک مرد زن ستیز رای نداند» اما «مردان زن ستیز لاتین تبار رای دادند». کلیشه ها ممکن است از آلام ما بکاهند اما لزوماً واقعیت اجتماعی را به ما نمی گویند یا در بهترین حالت نصفه نیمه می گویند.

این یادداشت کوتاه هدفش توضیح چرایی نتایج انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۴ امریکا نیست. در ماه های پیش رو انبوهی از تحلیل های متناقض بیرون خواهد آمد که توضیح می دهند که هریس باخت چون: از بایدن به اندازه کافی فاصله نگرفت /موفقیت های بایدن را به اندازه کافی ارائه نداد؛ صدای طرفداران فلسطین را نشنید/از جنایت های اسرائیل به اندازه کافی حمایت نکرد؛ فشار اقتصادی طبقات فرودست رو ندید/به خواسته های طبقه متوسط (ونک به بالا!) توجه نکرد؛ لیز چنی دختر جنایتکار جنگی دیک چنی از هریس حمایت کرد/جنایکتاری مثل جورج بوش پسر از هریس حمایت نکرد؛ بیل و هیلاری کیلینتون فاسد از هریس حمایت کردند/ اوباما زیاد برای هریس مایه نگذاشت؛ دونالد ترامپ یک عوام فریبِ پوپولیستِ شارلاتان هست (که هست)/ترامپ مجددا توانست خودش را دیگری (outsider) سیستم سیاسی حاکم امریکا تعریف کند؛ و الی آخر.

در اینجا صرفاً می خواهم یک نکته را به بهانه انتخابات اخیر یادآوری کنم: بدون درنظر گرفتن «متغیر نژاد» درک ما از تحولات اجتماعی امریکا ناقص خواهد بود. در امریکا به عنوان کشوری با تنوع نژادی چندین گروه جمعیتی عمده نقش تعیین کننده ای در نتایج انتخابات دارند. طبق آخرین برآوردها سفیدپوستان حدود ۵۹ درصد جمعیت لاتین تبارها حدود ۱۹ درصد سیاه پوستان آمریکایی حدود ۱۳ درصد آسیایی -آمریکایی ها حدود ۶ درصد و سایر گروه ها از جمله بومیان آمریکا و کسانی که خود را چندنژادی می دانند درصد باقی مانده را تشکیل می دهند. با این حال علیرغم این تنوع نژادی دینامیسم جامعه امروز امریکا همچنان عمیقاً متاثر از نظام برده داری سابق تبعیض نژادی و تبعیض سیستماتیک است. این نیروهای تاریخی نابرابری های اجتماعی-اقتصادی پایداری را ایجاد کرده اند که همچنان جامعه معاصر امریکا را شکل می دهند. میراث این سیستم ها به طور مستقیم بر الگوهای رأی دهی فرصت های اقتصادی و تحرک اجتماعی در میان گروه های نژادی مختلف تأثیر گذاشته است به طوری که هر گروه نژادی ای مسیرهای متمایزی را در مشارکت سیاسی و نمایندگی تجربه کرده اند و می کنند.

در توضیح این ادعا دو مثال زیر نشان می دهد که چگونه فهم الگوهای انتخاباتی بدون درنظر گرفتن همبستگی آن با هویت نژادی تصویر ناقص و کژتابی از واقعیت به ما می دهد. مثال اول: در تحلیل نتایج انتخابات اخیر لیبرال های امریکا (عموما طیف میانه رو و مسلط حزب دموکرات) تمایل شدیدی دارند که نشان دهند «زن های امریکا» مخالف دونالد ترامپٍ و ایده های ارتجاعی او در مورد زنان و حقوق زنان بودند و مثل همیشه به حزب زنان و حامی حقوق زنان یعنی حزب دموکرات رای داده اند. لذا نمودار شماره ۱ که نشان می دهد ۵۴٪ زنان به کامالا هریس رای داده اند نمودار مورد علاقه آنهاست برای ساختن روایتشان: زن ها به یک مرد زن ستیز رای ندادند این مرد  بودند که او را راهی کاخ سفید کردند. این گزاره اگرچه بخشی از حقیقت را عیان می کند اما همزمان بخشی دیگر را پنهان می کند مگر اینکه در تقاطع (intersect) با متغیر نژاد قرار گیرد. در این حالت یعنی در تقاطع جنسیت با نژاد ما تصویر کامل تر و دقیق تری از واقعیت خواهیم دید: در راهی کردن ترامپ به کاخ سفید زن های سفیدپوست با ۵۲ درصد رای همدست مردان سفیدپوست بودند (نمودار شماره ۲). برای اینکه باز بهتر متوجه همبستگی هویت نژادی و الگوهای انتخاباتی شویم باید به رای زنان سیاه پوست نگاه کنیم: حدود ۹۲ درصد زنان سیاه پوست یا آمریکایی-آفریقایی تبار به کامالا هریس رای دادن و به طرز بسیار معناداری فاصله خود را با دونالد ترامپ و ایده های زن ستیزانه نژادپرستانه و دیگری ستیزانه اش اعلام کردند. این الگوی انتخاباتی رأی دهندگان سیاه پوست بخصوص زنان سیاه پوست از دوران جنبش حقوق مدنی پایدارترین بلوک رأی دموکرات بوده است.

مثال دوم. همین نمودار شماره ۲ اما نشان می دهد که فهم متغییر نژاد/قومیت به عنوان یک کلیت یکپارچه هم  خود می تواند فریبنده باشد و حقیقتی دستکاری شده را به ما عرضه کند. با توسل به همین نمودار و یک کلیشه نژادی گفته شد مردان لاتین تبار (یعنی مهاجران لاتین تبار امریکا که تبارشان به کشورهای امریکای مرکزی و جنوبی برمی گردد) به دلیل «تمایلات زن ستیزانه در فرهنگ امریکای جنوبی» به ترامپ رای دادن. این درحالیست که اگر دقیق تر به متغیر نژاد/قومیت نگاه کنیم می بینیم که همانطور که نمودار شماره ۳ نشان می دهد این تنها امریکایی های-کوبایی تبار بوده اند که اکثریتشان یعنی حدود ۵۸ درصدشان به ترامپ رای داده و سایر لاتین تبارها مخصوصا امریکایی های مکزیکی تبار اکثراً به کامالا هریس رای دادن (۶۲٪). نکته جالب این است که اکثریت امریکایی های کوبایی تبار (حدود ۹۰٪) سفیدپوست هستند یا تمایل دارند خود را سفیدپوست معرفی کنند. به بیانی دیگر در این مورد نیز متغیر نژاد/قومیت با الگوی انتخاباتی همبستگی دارد اما نه به صورتی که روایت شد. روایت دقیق این است که یک گروه دیگر از سفیدپوست ها یا خودسفیدپوست انگارها به دونالد ترامپ رای دادند.

به زبان منطقی یون در هر دو روایت ۱ و ۲ تعمیم ناروا (Faulty generalization) رخ داده است. اما هریک از این دو روایت با اتخاذ دو سیاست نژادی متفاوت تلاش کرده اند دو نتیجه دلخواه از تعمیم های ناروایشان ارائه دهند. در اولی تلاش شده با تعمیمی ناروا کلیتی به اسم «زنان امریکا» ساخته شود که هم متغیر نژاد را نادیده گرفته است هم  «زنان سفیدپوست» از انگ حمایت از مردی سفیدپوست که متهم به انواع و اقسام پرونده های آزار جنسی و فساد مالی است حفظ شوند. در روایت دوم اما با یک تعمیم ناروا متغییر نژاد تبدیل به یک کلیت یکدست شده است تا هم مردان سفیدپوست امریکایی-کوبایی تبار را حفظ کند هم مهاجران غیرسفیدپوست بز بلاگردان شکست انتخابات معرفی شوند.